Oto wystąpienie Dariusza Jurka w trakcie uroczystości:

Szanowna Pani Prezes, księże proboszczu, szanowni goście, drodzy mieszkańcy Siemoni!

„Za tą górą wznosi się chatka włościańska, w której się rodziłem i gdzie mnie moja ukochana kołysała matka w czasie, kiedy na ziemi naszej rozlegały się strzały wielkiego boju za niepodległość Polski. Cóż to za łaska i szczęście, że dzisiaj powracając w moje rodzinne strony, zastałem na nich nowy, wielki bój za świętą sprawę, że tu po raz pierwszy ze łzą rozkoszy w oku powitałem białego orła, tu na tej ziemi krakowskiej, obfitej w pamiątki narodowe, w rycerskie dzieła ojców naszych (…)”
To są słowa Serafina Wojciecha Szulca, które w swoim przemówieniu wygłosił 8 lutego 1863 roku w Dąbrowie Górniczej, dzień po zwycięskim boju o Sosnowiec, a góra, o której mowa to oczywiście Góra św. Doroty, czyli popularna „Dorotka”.
Wojciech Szulc urodził się w Siemoni 16 kwietnia 1831 roku, czyli w tym roku obchodzimy Jego 190 rocznicę urodzin.
Później, już w klasztorze przyjął także imię zakonne Serafin. Należał do grupy młodych księży i zakonników, polskich patriotów, którzy na wieść o wybuchu powstania styczniowego bez wahania porzucali swoje dotychczasowe zajęcia po to, aby włączyć się do tego niepodległościowego dzieła, służąc insurgentom opieką duchową i pełniąc dodatkowo różnorodne funkcje powstańcze.

Ja, z tą piękną, lecz zupełnie zapomnianą postacią spotkałem się po raz pierwszy już wiele lat temu, wtedy gdy w moje ręce trafił pamiętnik wydany w Paryżu w 1866 roku, a więc tuż po upadku powstania styczniowego. Czytając go, niczym scenariusz filmu historycznego byłem pod ogromnym wrażeniem jego treści, które w znacznej części odnoszą się do naszego regionu.

To moje ogromne pozytywne wrażenie mieszało się jednak ze złością; jak można takiego polskiego Bohatera Narodowego zapomnieć? Jak to możliwe, że tu, w naszym regionie nie tylko że nie ma żadnego upamiętnienia, ale że ta postać jest zupełnie nieznana, postać, z której powinniśmy być dumni i która powinna być obecna w naszej, regionalnej pamięci.
Postanowiłem to zmienić. Miałem w ręku „Pamiętnik Kapelana”, przeprowadziłem kwerendę wśród dostępnych źródeł i opracowałem biogram, który zamieściłem w książce wydanej w 2016 roku przez stowarzyszenie regionalne Forum dla Zagłębia Dąbrowskiego.

W książce tej zamieściłem także wspomniany wcześniej pamiętnik naszego Bohatera. Pełen entuzjazmu odwiedzałem różne urzędy i instytucje, opowiadając o Serafinie Wojciechu Szulcu i rozdając książki. Książki oczywiście przyjmowano, zainteresowanie okazywano…. i na tym się kończyło! Lecz nie miejsce i nie pora, aby o tym szerzej opowiadać. Na szczęście, skróconą wersję biogramu naszego bohatera zamieściłem także w internecie, w Internetowej Encyklopedii Zagłębia Dąbrowskiego; www.wikizaglebie.pl.

I stał się cud! Ziarno, które zasiałem jednak wzeszło! Odezwało się do mnie Wasze lokalne stowarzyszenie z Siemoni, której Prezesem jest wyjątkowa kobieta, pani Joanna Waler.
To jej oraz oczywiście pozostałym członkom stowarzyszenia „SIEMONIA - PRZESZŁOŚĆ TERAŹNIEJSZOŚĆ PRZYSZŁOŚĆ” zawdzięczamy to, że spotkaliśmy się tu w tym miejscu, że za chwilę spełni się jedno z moich marzeń, że ta piękna wyjątkowa postać Serafina Wojciecha Szulca zostanie upamiętniona w miejscu jego urodzenia, że dowiedzą się o niej nie tylko mieszkańcy Siemoni, ale wszyscy, także ci, którzy wędrują za znakami muszli, najważniejszym szlakiem kulturowym Europy, czyli Drogą św. Jakuba VIA REGIA , która także przebiega przez Siemonię.

Pani Prezes, dziękuję bardzo!
Dziękuję bardzo także profesorowi Dariuszowi Nawrotowi za wypowiedziane tu słowa, lecz nie tylko, bo jeszcze bardziej za wszystkie działania, które przyczyniają się do odkłamywania historii naszego regionu, tak bardzo pokrzywdzonego paradygmatem „matecznika komuny”. To kłamstwo, skutecznie funkcjonujące przez wiele lat uczyniło temu regionowi i nam, jego mieszkańcom wiele zła.

Prawda jest zupełnie inna. Zagłębie Dąbrowskie to region ludzi o niezwykłym patriotyzmie.
Pan profesor mógłby wiele o tym opowiedzieć. Ja tylko wspomnę krótko o udziale jego mieszkańców we wszystkich powstaniach narodowych; kościuszkowskim, listopadowym i styczniowym, o zwycięskim powstaniu na tzw. „Nowym Śląsku”, w czasach napoleońskich (co zresztą odkrył i opisał obecny tu profesor Nawrot), wspomnę o udziale Zagłębiaków w Pierwszej Kompanii Kadrowej Piłsudskiego i o tych tysiącach młodych ludzi, którzy trafili do Legionów, którzy potem walczyli z nawałą bolszewicką. Trzeba pamiętać o tych mieszkańcach naszego regionu, którzy w czasie II wojny zginęli z rąk Niemców czy sowieckich oprawców w dołach Katynia i innych miejscach kaźni. Trzeba pamiętać o tych wszystkich, którzy walczyli z okupacją niemiecką i z sowiecką, także, wtedy gdy formalnie było już po wojnie.

Lecz dzisiaj tu i teraz przywracamy pamięć o Bohaterze Narodowym z czasów powstania styczniowego, urodzonego tu, w Siemoni, Waszego krajana! Bądźcie z niego dumni, chwalcie się i opiekujcie się tym miejscem!
Wszystkim, którzy przyczynili się do realizacji tego wydarzenia i wszystkim, którzy w nim uczestniczą serdecznie dziękuję!

Na koniec, w imieniu Serafina Wojciecha Szulca wypowiem się jeszcze raz jego słowami:
„Cóż to za łaska i szczęście, że dzisiaj powracając w moje rodzinne strony, zastałem na nich nowy, wielki bój za świętą sprawę, że tu po raz pierwszy ze łzą rozkoszy w oku powitałem białego orła, tu na tej ziemi krakowskiej, obfitej w pamiątki narodowe, w rycerskie dzieła ojców naszych (…)”

CZEŚĆ I CHWAŁA BOHATEROM!