Uwagi Tomasza Mędrzaka Styczeń 2014.
Urząd Miasta świętuje rocznicę zniewolenia.
„Kilka dni temu wyjąłem z mojej skrytki w Biurze Rady Miejskiej informację o organizowanych przez nasz urząd obchodach tzw. wyzwolenia Sosnowca przez Armię Czerwoną - napisał 25 stycznia 2014 na portalu sosnowiczanie.net radny Tomasz Mędrzak. Oczywiście informacja ta nie była dla mnie szczególnym zaskoczeniem, pisałem już o swoistym rozdwojeniu jaźni, w jakim tkwimy poniekąd wszyscy w III RP. Władze, nie tylko Sosnowca czczą jednocześnie Żołnierzy Wyklętych i ich katów. Genezą tej sytuacji w moim przekonaniu jest charakter zmian ustrojowych po 1989 roku, a mówiąc wprost, zjawisko zwane „brakiem Norymbergii dla komuny”.
Obchody dnia zamiany okupantów w naszym mieście jak co roku będą odbywały się w Ostrowach Górniczych, nieopodal miejsca, gdzie grupa komunistycznych bandytów wrzuciła do nieczynnego szybu ciała związanych z Armią Krajową Mieczysława Mackiewicza, Heleny Mackiewicz, Jerzego Mackiewicza, Bohdana Mackiewicza i Jerzego Piwowarczyka. Stało się to 12 lutego 1945 roku, kilkanaście dni po „wyzwoleniu”.

Oto fragment oświadczenia nieżyjącej już Aliny Ujejskiej, oświadczenia wskutek, którego Oddział IPN w Katowicach wznowił w ubiegłym roku śledztwo w tej sprawie: (tu przytacza oświadczenie Ujejskich – umieszczone w części 2).

Wybaczą Państwo przydługi cytat, ale słowa naocznego świadka najlepiej obrazują wydarzenia tamtych dni. Dodam tylko, że oprawcy wrócili następnej nocy, by zabrać ciała pomordowanych i według okolicznych mieszkańców wrzucić je do nieczynnego szybu kopalnianego. Terroryzowana rodzina Ujejskich musiała uciekać z Ostrów w obawie przed podzieleniem losu Mackiewiczów. Rodzina Mackiewiczów, jak wskazują relacje sąsiadów już przed wojną, była znana z antykomunistycznego nastawienia. Ich los był losem tych wszystkich, którzy nie zgadzali się na sowietyzację Polski. Rodakom, którzy świętują „wyzwolenie”, warto bowiem przypomnieć kilka faktów. W latach 1944-56, na skutek zastosowania terroru, rozbito (przy współpracy sowieckiej) podziemie niepodległościowe, zdławiono próbującą działać legalnie opozycję polityczną, dokończono dzieła eksterminacji elit II RP, prześladowano Kościół Katolicki i polską wieś. Wprowadzając przepisy rodem z ZSRR, skazano na karę śmierci kilka tysięcy osób. Trudno oszacować ilu, tak jak Mackiewiczów zamordowano bez żadnych wyroków. Na wzór sowiecki stworzono system gułagów liczący w 1954 roku 179 obiektów więziennych, w tym 51 więzień centralnych, 85 więzień karno-śledczych, 2 zakłady dla młodocianych, 2 kolonie rolne i 59 Ośrodków Pracy Więźniów, przez który przeszło ponad milion osób. Wielu z więźniów czasów stalinowskich, najprawdopodobniej wszyscy skierowani do „obozów pracy” na Śląsku przetrzymywanych było w więzieniu przejściowym w Sosnowcu. W jego pobliżu, w dzielnicy Radocha przechodziło 6 linii kolejowych, było to miejsce o wysokich walorach logistycznych. Dziś znajduje się tam areszt śledczy. Nigdzie w mieście nie ma choćby tablicy przypominającej o cierpieniu i ofierze tych ludzi.

Apeluję z tego miejsca do władz Sosnowca: skończcie z tym. Przestańmy świętować kolejne rocznice drugiego zniewolenia. Nie można w wolnej Polsce uczyć młodych ludzi, że racje są rozłożone po równo. Za śp. Lechem Kaczyńskim musimy powtarzać, że rację mają zawsze Ci, którzy walczą o wolność. Czerwonoarmiści, co przyznać musi chyba każdy, nie mogli nam przynieść wolności, bo sami jej nie mieli. Oni przynieśli nam system, o którym wybitny pisarz, nomen omen Mackiewicz pisał, że charakteryzuje go „…totalna niewola ludzkiego ducha, zniewolenie ludzkiej myśli, ludzkiego intelektu." 27 stycznia pomyślmy o wszystkich Polakach, którzy oddali życie w walce z tą zarazą." Tomasz Mędrzak, sosnowiczanie.net